Szafran dla koneserów

Szafran jest rośliną uprawną. Jego główne uprawy znajdują się w pasie ciągnącym się od basenu Morza Śródziemnego do Kaszmiru w Indiach. 
W handlu dostępny jest szafran w postaci nitek lub proszku. Ta druga forma jest rzadziej preferowana, ponieważ proszek o wiele łatwiej sfałszować. A wysoka cena szafranu kusi do produkcji podróbek. 

Najszlachetniejszym jest szafran kaszmirski. Jego znamiona są dłuższe i większe niż innych odmian. Jest trudno dostępny i oczywiście najdroższy.
Hiszpania, ojczyzna zabarwianej szafranem paelli, produkuje szafran wysokiej jakości. Szczególnie z jego uprawy słynie region La Mancha. Szafran typu Coupé jest pozbawiony żółtych pozostałości słupka (obniżających wartość przyprawy). Są one usuwane ręcznie, tak aby do konsumenta trafiły tylko piękne, czerwone nitki. 
Szafran typu Superior ma widoczne żółte nitki i dlatego nie barwi tak mocno jak wyżej wymienione rodzaje.


Najlepszej jakości zawsze będzie jednak, bez względu na pochodzenie, szafran świeży, ze zbiorów pochodzących z tego roku. Sprzedawcy dbający o swoją reputację umieszczają zazwyczaj informację o roku zbioru. Świeży szafran można rozpoznać po jaskrawym, karmazynowo - czerwonym kolorze. Starszy będzie miał odcień przygaszony, ceglasty. W dotyku świeży szafran jest elastyczny i lekko wilgotnawy. Dużo pokruszonych nitek na dnie opakowania świadczy o tym, że przyprawa jest już nie najlepszej jakości.
Wiele jest sposobów na podrobienie szafranu, dlatego przede wszystkim nie należy kupować szafranu sproszkowanego. Długie poskręcane i całe czerwone nitki mogą oznaczać, że fałszerzy pofarbowali żółte pozostałości słupka na czerwono. Same znamiona są krótsze, jak widać to na zdjęciach powyżej.